Εδαφικές απαιτήσεις

Το καλαμπόκι προσαρμόζεται σε διάφορους τύπους εδαφών. Τα καλύτερα όμως αποτελέσματα δίνει σε εδάφη πηλώδη έως ιλυοπηλώδη, γόνιμα, με καλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία και καλή στράγγιση. Τα αμμώδη εδάφη δεν θεωρούνται κατάλληλα, γιατί συνήθως έχουν μικρή γονιμότητα, ξηραίνονται εύκολα και χρειάζονται μεγάλη ποσότητα νερού άρδευσης. Στα συνεκτικά εδάφη δημιουργούνται προβλήματα κακού αερισμού που επηρεάζουν την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος.

Πρόσληψη θρεπτικών στοιχείων

Το καλαμπόκι χρειάζεται επάρκεια θρεπτικών στοιχείων και ισόρροπη αναλογία μεταξύ τους, προκειμένου να επιτευχθεί μεγάλη απόδοση. Σε περίπτωση που συγκομίζεται όλο το υπέργειο τμήμα του φυτού για ενσίρωση, από τον αγρό απομακρύνονται μεγαλύτερες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων. Το μεγαλύτερο μέρος του Ν και P (ποσοστό περίπου 75% και 85%, αντίστοιχα) κατανέμεται στον καρπό και επομένως αφαιρείται από το έδαφος. Αντίθετα το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού προσλαμβανόμενου Κ συγκεντρώνεται στα φύλλα και τον βλαστό και επιστρέφει στο έδαφος με την ενσωμάτωση των υπολειμμάτων.

Η πορεία συσσώρευσης Ν, Ρ και Κ στο υπέργειο τμήμα των φυτών. Η πρόσληψη των θρεπτικών στοιχείων σχετίζεται άμεσα με το ρυθμό παραγωγής ξηράς ουσίας. Στα πρώτα στάδια ανάπτυξης προσλαμβάνονται μικρές ποσότητες θρεπτικών στοιχείων, ενώ στα επόμενα βλαστικά στάδια και μέχρι την αναπαραγωγική ανάπτυξη ο ρυθμός πρόσληψης των θρεπτικών στοιχείων αυξάνεται ταχύτατα. Σε συνθήκες επάρκειας θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος, η συγκέντρωση του Ν στους βλαστούς των νεαρών φυτών κυμαίνεται από περίπου 4 έως 5%, ενώ στην ωρίμανση μειώνεται περίπου στο 1%. Για το Ρ οι συγκεντρώσεις είναι περίπου 0,6% στα νεαρά φυτάρια και μειώνονται στο 0,2% μετά την άνθηση των θηλυκών ανθέων. Συγκεντρώσεις θρεπτικών στοιχείων, στα διάφορα τμήματα του φυτού σε διάφορα στάδια ανάπτυξης, που θεωρούνται επαρκείς για την κανονική ανάπτυξη του καλαμποκιού, δίνονται από τον Fageria κ.ά. (1991).

Συνιστώμενη λίπανση

Από πειράματα του Ινστιτούτου Σιτηρών Θεσσαλονίκης προκύπτει ότι για παραγωγή 1000 kg/στρ., η προσθήκη 20 έως 25 kg N/στρ. ετησίως είναι απαραίτητη για τη διατήρηση των υψηλών αποδόσεων των υβριδίων, σε περίπτωση που εφαρμόζεται μονοκαλλιέργεια. Σε γόνιμα εδάφη και σε σύστημα αμειψισποράς που η προηγούμενη του καλαμποκιού καλλιέργεια είναι ψυχανθές, η ποσότητα του Ν μπορεί να περιορισθεί σε 10 έως 20 kg/στρ. Η εφαρμογή του αζώτου συνιστάται να γίνεται σε δύο δόσεις, προκειμένου να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα χρησιμοποίησής του. Το 50% της ποσότητας να εφαρμόζεται πριν τη σπορά ή συγχρόνως με τη σπορά και το υπόλοιπο επιφανειακά, όταν τα φυτά έχουν ύψος 50 έως 60 cm και παρατηρείται η μεγαλύτερη ταχύτητα απορρόφησής του.

Σπορά

Ο πρώτος παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψη είναι το μήκος της βλαστικής περιόδου της περιοχής, που καθορίζει την ομάδα πρωιμότητας του υβριδίου που θα επιλεγεί. Συνήθως τη μεγαλύτερη απόδοση δίνουν τα υβρίδια τα οποία αξιοποιούν όλη τη βλαστική περίοδο της περιοχής. Ο δεύτερος περιοριστικός παράγοντας είναι η επάρκεια νερού.

Σε περιοχές όπου η διαθέσιμη ποσότητα νερού είναι περιορισμένη, πρέπει να επιλέγονται υβρίδια με μέτρια βλαστική ανάπτυξη, μικρού ή μέσου βιολογικού κύκλου, τα ποία έχουν απαιτήσεις σε νερό μικρότερες από εκείνες των υβριδίων μεγάλου βιολογικού κύκλου. σπορά χρησιμοποιούνται υβρίδια μεγαλύτερου βιολογικού κύκλου σε σχέση με την όψιμη. Με όψιμη σπορά σε μια περιοχή τα υβρίδια μεγάλου βιολογικού κύλου έχουν μικρότερη απόδοση από τα μέσου βιολογικού κύκλου. Όταν η σπορά καθυστερήσει περίπου 20 ημ. σε σχέση με την άριστη ημερομηνία σποράς για κάθε περιοχή, ο παραγωγός θα πρέπει να χρησιμοποιήσει υβρίδια μικρότερου βιολογικού κύκλου από τη βλαστική περίοδο της περιοχής. Μικρού βιολογικού κύκλου υβρίδια καλαμποκιού χρησιμοποιούνται και στην επίσπορη καλλιέργεια που προορίζεται για καρπό.

Πυκνότητα και βάθος σποράς

Μεγαλύτερη πυκνότητα φυτών συνιστάται σε εδάφη γόνιμα, με διαθέσιμη υγρασία σε όλα τα στάδια ανάπτυξης των φυτών. Για τις συνθήκες της χώρας μας, από σειρά πειραμάτων του Ινστιτούτου Σιτηρών Θεσσαλονίκης σε διάφορες περιοχές, προέκυψε ότι η καλύτερη πυκνότητα φυτών για τα μεγάλου βιολογικού κύκλου υβρίδια είναι 6.500 έως 7.500 φυτά στρ., για τα μέσου 7.500 έως 8.000 φυτά/στρ. και για τα μικρού 8.000 έως 9.000 φυτά/στρ.