Εδαφικές συνθήκες

Το ακτινίδιο προσαρμόζεται σε εδάφη με pH 6-7,5, καλά αρδευόμενα και στραγγιζόμενα, όχι όμως συνεκτικά. Αν το έδαφος δεν στραγγίζει κανονικά, τότε πρέπει να προηγείται ανάλυση εδάφους για έλεγχο της γονιμότητας του και των φυσικών του χαρακτηριστικών. Προτιμότερα είναι τα αμμοπηλώδη και βαθειά εδάφη, χωρίς αδιαπέρατο στρώμα καθώς και με υπεδάφια στάθμη νερού να βρίσκεται αρκετά βαθειά. Όσο αφορά το pH, εδάφη με pH αλκαλικό ή υψηλό CaCO3 είναι ακατάλληλα για το ακτινίδιο. Εδάφη με pH 5,5-6 είναι προτιμότερα. Στη χώρα μας τέτοια εδάφη σπανίζουν και αυτά που καλλιεργούνται με ακτινίδιο έχουν pH 7,5 γι’αυτο και συχνά παρουσιάζεται πρόβλημα χλώρωσης σιδήρου.

Γενικά, ένα κατάλληλο έδαφος για ακτινίδιο πρέπει να έχει pH 6-6,5, περιεχόμενο σε άργιλλο 10-15%, ιλύ 20-25% και ενεργό CaCO3 <5%.

Απορρόφηση και χρήση των θρεπτικών στοιχείων

Ένας επαρκής εφοδιασμός σε θρεπτικά στοιχεία είναι πολύ σημαντικός για άριστη αύξηση του ακτινιδίου. Καθώς η βλάστηση ξεκινά την άνοιξη αυξημένα επίπεδα από ανόργανα στοιχεία εμφανίζονται στο ρεύμα μεταφοράς του ακτινιδίου για να καλυφθούν οι πρώτες ανάγκες του φυτού. Αυτή η πρώιμη διαθεσιμότητα σχετίζεται με την κινητοποίηση των αποθησαυρισμένων ενώσεων στο υπέργειο μέρος του φυτού. Μέχρι 50% του αποθησαυρισμένου Ν, P και Κ σε βλαστούς 1 έτους μπορεί να κινητοποιηθεί από τον φλοιό και το ξύλο και να μεταθερφεί σε νέους-αναπτυσσόμενους βλαστούς. Το ολικό όμως ποσό Ν, που γίνεται διαθέσιμο μ’ αυτό τον τρόπο, είναι περιορισμένο και Ν για περαιτέρω αύξηση των βλαστών πρέπει να ληφθεί από άλλα μέρη του φυτού ή από το έδαφος. Η έλλειψη των θρεπτικών στοιχείων οδηγεί σε μείωση της ταχύτητας αύξησης και μείωση του μεγέθους των καρπών. Για επισήμανση του προβλήματος χρειάζεται να γίνει ανάλυση φύλλων.

Μεταφορά νερού και θρεπτικών στοιχείων μέσα στο φυτό

Νερό και θρεπτικά στοιχεία από τις ρίζες κινούνται προς την κόμη με το ρεύμα της διαπνοής, με την βοήθεια των αγγείων. Αντίθετα, οι οργανικές ενώσεις που συντίθενται στα φύλλα μεταφέρονται προς τα κάτω με την ηθμώδη μοίρα. Επίσης, σε κάποιο βαθμό παρατηρείται και πλευρική μεταφορά.
Πριν από την φύτευση, προηγείται ανάλυση εδάφους για προσδιορισμό της μηχανικής σύστασης, του pH, του CaCO3 και των θρεπτικών στοιχείων. Ακολουθεί η βασική λίπανση με φωσφοροκαλιούχα λιπάσματα και βασικά αζωτούχα σ’όλη την επιφάνεια του εδάφους προς την φύτευση και ενσωμάτωση με όργωμα σε βάθος 30 εκ. Οι ποσοτικές που προστίθενται είναι 30-35 μονάδες P και 25-30 μονάδες K ή 150-170 Kg/στρ. 0-210 και 50-60 μονάδες K2S4 (0-0-50).

Η χορήγηση των λιπασμάτων γίνεται σε στερεή ή υγρή μορφή στο έδαφος με υδρολίπανση, ή με διαφυλλική λίπανση. Η επιφανειακή χορήγηση στο έδαφος είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος εφαρμογής λιπασμάτων στη στερεά μορφή στους ακτινιδεώνες. Λόγω της χρήσης της στάγδην άρδευσης η χορήγηση μπορεί να γίνει και με υδρολίπανση, σε συνδυασμό με την άρδευση. Για διόρθωση των τροφοπενιών γίνεται διαφυλλική λίπανση.